Skip to content

Ô mie

Grzegorz Kulik
Fot.: Ewa Zielińska, zawe.pl

Mianuja sie Grzegorz.

Kole 1995 roku pojechołch na rajza ze szkołōm do Warszawy. Nic niy pamiyntōm z tyj rajzy ôkrōm tego, że starsi chopcy wziōnli ze sobōm szprej, wyszli z tego ôstrzodka, kaj my nocowali i kajś we Warszawie naszmarowali na ścianie „Rojca”. Niy „Siwy to gupek”, niy „Ruch Radziōnkōw”, ino „Rojca”. Bo to byli chopcy z Rojec (tak sie tam godo: „Rojca”, ale „z Rojec” i „na Rojcach”).

Ta rojcowsko idyntyfikacyjo to je tako myńszo wersyjo tego ślōnskigo regiōnalizmu i to tam żech sie go nojbarzij nauczōł, chocioż żech ani tego niy wiedzioł.

Bezma dycki żech mioł ucho do godek. Niy wiym, jak to tak richtich je z tym uchym, ale fakt, że dycki żech rod czytoł ô inkszych jynzykach i je przirōwnowoł do siebie. Prziszoł ale jedyn taki dziyń, że spōmiarkowołch sie, że je tako jedna godka, co nad niōm żech ani roz niy siod i żech jij niy przemyśloł. To była ta nojbliższo godka, keryj sie używo na Rojcach. Prziznōm, że godōm trocha inakszyj niż tam, bo niy syca. Jakoś tak mi sie tyn szalter ze sycyniym nigdy niy przeônaczōł. Możno skuli tego, że familijo je z Bytōmia.

Ta moja czynno znajōmość godki ôd poru lot prōbuja pożynić ze swojōm wiedzōm ô lingwistyce i programowaniu.

Portfolio: